CHECK #2: SOMEWHERE ALONG THE HIGHWAY

" Night falls, silence takes a grip. Guilt I retrieved, a burning will to die.
I need this to be over before I am bleeding dry.
Somewhere along the highway these tracks must end.
I pass a crowd on my way to the house on the hill.
Dead man with pitchfork arms tells me all that he knows.
Leave me here for the crows.
In the Fall she came back, and with her the birds."
Τούτοι οι στίχοι του "And With Her Came The Birds" μαζί με τη μουσική συνοδεία ενός πεθαμένου banjo σε ένα combo που θυμίζει Smog, τι σχέση έχουν με το σκανδιναβικό metal; Καμία πραγματικά. Απλώς επειδή οι Cult Of Luna έχουν ένα τραγουδιστή που προτιμά να ξερνάει το πάθος και την απόγνωσή του παρά να τα μασκαρεύει αλλά κυρίως επειδή ανήκουν στο ευρύτερο metal κύκλωμα, κανείς άλλος δεν πρόκειται να τους πάρει χαμπάρι. Αυτό, το τέταρτό τους album μάλιστα, είναι ό,τι μακρινότερο στο metal θα βρει κανείς (ειδικά το προαναφερθέν κομμάτι - ό,τι πρέπει για φανς του Will Oldham). Οπότε μη φοβηθείτε, ακούστε τους, παίζουν σαν τους Isis. Μοιάζουν σαν μια βαριά ανάσα που ξέφυγε από τους πνεύμονες των Godspeed και κυλίστηκε σε μια drone λασπουριά. Γαμώ τα γκρουπ...