ΑΛΗΤΕΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ

Χθες το βράδυ αποφάσισα να δώσω συνέχεια σε μια δημοκρατική μέρα, η οποία είχε ξεκινήσει από το κατέβασμα και τύπωμα των προγραμμάτων των δύο υποψηφίων δημάρχων που με ενδιαφέρουν. Συνεχίζω να έχω σκοπό να τα μελετήσω και να αποφασίσω τελικά αν θα το ρίξω στον κ. Τσίπρα ή στον κ. Κρομμύδα (Οικολογική Αθήνα). Το βραδυ λοιπόν, και τα τρία μεγάλα κανάλια είχαν debates. Ο Πρετεντέρης είχε τους δημάρχους ενώ οι άλλοι φιλοξενούσαν νομάρχες, celeb πολιτικούς τύπου Ντόρας και Βενιζέλου ή απλά celebs όπως η Πέμη Ζούνη. Εκτός από αυτούς, το trend εδώ και χρόνια είναι να κουβαλάμε και διάφορους δημοσιογράφους για τις και καλά ζόρικες ερωτήσεις. Είναι πραγματικά τραγικό να συντάσσεσαι ψυχικά με τον κάθε Βενιζέλο ή Κακλαμάνη ή Χαλβατζή ή (ο πολιτικός της αρεσκείας σου) επειδή ο κάθε δημοσιογραφίσκος, πρώην τελευταίος, loser, την έχει δει τιμητής και εισαγγελέας. Μαλάκα, οι τύποι την έχουν ακούσει τόσο που μου γύριζαν τα άντερα. Έβλεπα το ύφος του απατεώνα του Μάκη που τον σιγόνταραν ο Τράγκας κι ο Κακαού, άκουγα τα "εξοργισμένα" σχόλια του Καψή, του Οικονομέα και του Καμπουράκη και τις αρλούμπες του χαζοχαρούμενου Παπαδάκη και νοστάλγησα ειλικρινά τις εποχές Γιομπαζολιά ή των debates με χρόνο απάντησης. Και είναι κρίμα το ότι οι μόνοι δημοσιογράφοι που έχουν κινδυνεύσει από τους "πολίτες" να είναι ο Νικολακόπουλος και ο Συρίγος ενώ οι Μάκηδες αυτού του κόσμου (που έχουν το θράσος να αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί) να κυκλοφορούν αρτιμελείς.
Το παίζω και καλά τελευταίος των Μοϊκανών που με απασχολεί (ως ένα σημείο και ως παρατηρητή) η πολιτική, και νιώθω εντελώς βλαμμένος. Θα πω παραέξω ότι δεν πήρα ένα dvd για να χαλαρώσω χθες το βράδυ επειδή είχε debate και θα με πάρουν με τις πέτρες.